Мінскія гарадскія лініі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гарадскія лініі
Інфармацыя
Горад Мінск Мінск
Рэгіёны Мінск і Мінская вобласць
Сайт https://www.rw.by/be/
Дата адкрыцця 1 ліпня 2011
Даўжыня ліній 116,2
Колькасць станцый 37
Колькасць ліній 3
Пасажырапаток за дзень 10,4 тыс. чел. (2018)
Пасажырапаток за год 3,8 млн чел. (2018)
Схема ліній
https://www.rw.by/be/

Мінская гарадская электрычка — адзін з відаў хуткаснага грамадскага чыгуначнага транспарту ў Мінску. Злучае мінскую агламерацыю з цэнтрам горада. Першая лінія ад станцыі Мінск-Пасажырскі да станцыі Беларусь (Заслаўе) у тэставым рэжыме запушчана 1 ліпеня 2011 года. Цяпер сістэма дзейнічае ў штатным рэжыме і складаецца з трох ліній у напрамках гарадоў-спадарожнікаў — Заслаўя, Рудзенска (гарадскі пасёлак) і Смалявіч. Працягласць трох ліній з 37 станцыямі складае 116,2 кіламетры. Абслугоўваннем і перавозкай пасажыраў займаецца Беларуская чыгунка. На адной з ліній ажыццяўляецца да 19 рэйсаў на дзень.

Электрацягнік Мінскай гарадской электрычкі Stadler FLIRT на чыгуначным вакзале Мінск-Пасажырскі

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Электрацягнікі ЭР9М і ЭПг (справа) на станцыі Мінск-Пасажырскі

У сярэдзіне 2009 года Беларуская чыгунка аб’явіла пра пачатак інвестпраекту па стварэнні сучаснага сродку грамадскага транспарту — гарадской электрычкі[1]. 19 сакавіка 2010 года Беларуская чыгунка і швейцарскае прадпрыемства «Stadler» заключылі пагадненне пра пастаўку 6 электрацягнікоў «FLIRT» для гарадскіх ліній. Цана аднаго цягніка склала каля 6 млн долараў[2]. Першыя два цягнікі дастаўлены ў Беларусь у лютым 2011 года, а ў тэставым рэжыме першая лінія запрацавала ўжо 1 ліпеня 2011 года.

Рэгулярны рух на першай лініі пачаўся 10 верасня 2011 года[3][4]. На люты 2016 года 16 электрацягнікоў Stadler FLIRT індэксаў ЭПг і ЭПр вытворчасці «Штадлер Мінск» хадзіла ў фармаце гарадскіх і рэгіянальных ліній[5].

10 кастрычніка 2011 года ў тэставым рэжыме быў адкрыты другі маршрут — «Мінск-Пасажырскі — ст. Рудзенск». Цяпер лінія дзейнічае ў штатным рэжыме — 8 рэйсаў на дзень у кожным напрамку.

6 лістапада 2015 года ў тэставым рэжыме быў адкрыты трэці маршрут — «Мінск-Пасажырскі — ст. Смалявічы». Цяпер лінія дзейнічае ў штатным рэжыме — 3 рэйсы на дзень у кожным напрамку. 26 сакавіка 2021 года маршрут быў падоўжаны да станцыі Чырвоны сцяг, тым самым гарадскімі лініямі быў ахоплены ўвесь горад Смалявічы, уключаючы прыпыначны пункт Зарэчнае[6]. У 2016 годзе электрацягнікі гарадскіх ліній на ўчастку Мінск-Усходні — Смалявічы перавезлі 184,7 тысяч чалавек, у 2017 годзе — 234,7 тысяч, у 2018-м — 295,8 тысяч, у 2019 годзе — крыху больш за 348 тысяч пасажыраў[7].

Лініі[правіць | правіць зыходнік]

№ Напрамак Год адкрыцця Год адкрыцця

апошняй станцыі

Даўжыня, км Колькасць станцый Сярэдняя адлегласць, км Час у шляху, хвіл.
Мінск — Заслаўе (ст. Мінск-Пасажырскі — ст. Беларусь) 2011 2011 26,3 10 2,63 34—35
Мінск — Рудзенск (ст. Мінск-Пасажырскі — ст. Рудзенск) 2013 2013 41,3 13 3,18 43—53
Мінск — Смалявічы (ст. Мінск-Пасажырскі — ст. Чырвоны Сцяг) 2015 2021 48,6 14 3,47 59—74
Агулам: 116,2 37 3,14

Лінія 1[правіць | правіць зыходнік]

Мінск — Беларусь
(гарадская электрычка)
 На Оршу 
 На Асіповічы 
Мінск-Пасажырскі +М
Мінск-Паўночны +М
Масюкоўшчына
Лебядзіны
Ждановічы
Мінскае Мора
Ратамка
Крыжоўка
Зялёнае
Беларусь
 На Маладзечна 

Цягнікі Мінскай гарадской электрычкі на шляху следвання Мінск-Пасажырскі — ст. Беларусь (Заслаўе) робяць прыпынкі на наступных станцыях:

Кошт білета (незалежна ад месца прыпынку) 1,20 рубля на пачатак верасня 2021 года.

Чыгуначны маршрут быў адкрыты ў 2011 годзе на базе дзейнай чыгуначнай магістралі. Маршрут ад станцыі Мінск-Пасажырскі да станцыі Беларусь у Заслаўі мае працягласць 26,3 км з 10 станцыямі. Час у дарозе складае каля 35 хвілін, ад канчатковых станцый штодня адпраўляюцца 17-18 рэйсаў з сярэднім інтэрвалам у 60 хвілін (мінімальны інтэрвал 25-30 хвілін у гадзіны «пік»). У спалучэнні з электрацягнікамі рэгіянальных ліній на маршруце забяспечваецца мінімальны інтэрвал у 15-20 хвілін у пікавыя гадзіны.

Са станцый Мінск-Паўночны і Мінск-Пасажырскі ажыццяўляецца перасадка на станцыі метрапалітэна Маладзёжная і перасадачны вузел Плошча Леніна/Вакзальная адпаведна.

Лінія 2[правіць | правіць зыходнік]

Рудзенск

Электрацягнік Мінскай гарадской электрычкі на шляху следвання Мінск-Пасажырскі — Рудзенск робіць прыпынкі на наступных станцыях:

Кошт білета (незалежна ад месца прыпынку) 1,55 рубля на пачатак верасня 2021 года.

Маршрут гарадскіх ліній у напрамку гарадскога пасёлка Рудзенск быў адкрыты на базе дзеючай чыгуначнай магістралі і дзейных маршрутаў прыгарадных электрычак. Афіцыйны запуск маршруту адбыўся ў 2013 годзе, які працаваў у тэставым рэжыме з 2011 года. Адлегласць паміж канчатковымі станцыямі складае больш за 40 кіламетраў і каля 45-55 хвілін у дарозе. Маршрут мае 13 прыпынкаў, на момант адкрыцця такіх прадугледжвалася толькі сем, усе былі практычна ў гарадской мяжы[8]. Па маршруце штодзень курсіруюць 9 пар цягнікоў з інтэрвалам 60-90 хвілін.

Лінія 3[правіць | правіць зыходнік]

Смалявічы

Электрацягнік Мінскай гарадской электрычкі на шляху следвання Мінск-Пасажырскі — Чырвоны Сцяг робіць прыпынкі на наступных станцыях:

Кошт білета (незалежна ад месца прыпынку) 1,55 рубля на пачатак верасня 2021 года.

Апошняя цяпер лінія гарадской электрычкі была адкрыта ў 2015 годзе на аснове прыгарадных маршрутаў электрычкі «Мінск — Орша». Адлегласць паміж канчатковымі станцыямі складае амаль 50 кіламетраў з 60-70 хвілінамі ў дарозе, да Смалявіч — 53 хвіліны. На маршруце першапачаткова мелася 12 станцый, да якіх у 2021 годзе былі дададзены яшчэ дзве — Зарэчны і Чырвоны Сцяг (у пасёлку Акцябрскі), якія былі ўведзены для абслугоўвання пасажыраў ва ўсходніх мікрараёнах Смалявіч. Маршрут мае ўсяго чатыры рэйсы ў суткі (тры — у прамежку паміж 6 і 9 гадзінамі з інтэрвалам 60-120 хвілін; адзін — вячэрні). На станцыях Мінск-Усходні і Мінск-Пасажырскі сфарміраваны транспартна-перасадачныя вузлы з усімі лініямі мінскага метро і наземным транспартам.

Лінія 4[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская чыгунка да 2020 года планавала набыць чатыры саставы электрацягнікоў гарадскіх ліній серыі ЭПг, якія павінны былі рухацца да гарадоў-спадарожнікаў Дзяржынск і Фаніпаль[9]. Да 2020 года планавалася і адкрыццё лініі, аднак станам на 2022 год гэтага так і не адбылося[10]. У 2014—2017 гадах праводзілася рэканструкцыя прыпыначнага пункта Курасоўшчына, у 2019—2020 гадах праводзіліся работы па капітальным рамонце з мадэрнізацыяй чыгуначных прыпыначных пунктаў Пціч, Воўчкавічы, Бярэжа, Пяцігор’е, Станькава для арганізацыі гарадскіх перавозак. Да 2023 года плануецца выканаць рэканструкцыю і капітальны рамонт станцый Памыслішча, Фаніпаль, прыпыначных пунктаў Дзяржынск, Клыпаўшчына, Энергетык[11]. У выпадку адкрыцця маршруту гарадскіх ліній ад Мінска да станцыі Негарэлае ён стане самым працяглым (больш за 50 кіламетраў).

Пасажырапаток[правіць | правіць зыходнік]

За дзевяць месяцаў 2013 года гарадскімі лініямі было перавезена 1,45 млн пасажыраў.[12]. Беларуская чыгунка ў 2018 годзе электрацягнікамі гарадскіх ліній перавезла амаль 3,8 млн пасажыраў, што на 8,7 % больш, чым у 2017 годзе[13]. Станам на сярэдзіну 2019 года, пасажыры пакрывалі 21 % выдаткаў на працу цягнікоў гарадскіх ліній.[14].

Рухомы састаў[правіць | правіць зыходнік]

Stadler FLIRT серыі ЭПг на станцыі Зялёнае

На пуцях мінскай электрычкі выкарыстоўваюцца чатырохвагонныя саставы сямейства Stadler FLIRT вытворчасці швейцарскай кампаніі Stadler Rail, якія ў Беларусі атрымалі індэкс ЭПг.

Перспектывы[правіць | правіць зыходнік]

У будучыні плануецца запуск мінскай гарадской электрычкі па маршрутам: Мінск — Нацыянальны аэрапорт «Мінск» і Мінск — Дзяржынск.

У 2019—2020 гадах на прыпыначных пунктах ад станцыі Памыслішча да станцыі Койданава былі праведзены работы па капітальным рамонце і мадэрнізацыі, для далейшай арганізацыі перавозак пасажыраў цягнікамі гарадскіх ліній паміж Мінскам і горадам-спадарожнікам Дзяржынскам. На платформах асфальтавае пакрыццё было заменена на тратуарную плітку, адрамантаваны пасажырскія павільёны, заменены апоры і свяцільні, добраўпарадкаваны аўтамабільныя пляцоўкі[15]. У 2015—2017 гадах рэканструкцыя праводзілася на прыпыначным пункце Курасоўшчына[16].

Аплата праезду[правіць | правіць зыходнік]

Квіток на адну паездку, набыты ў касах

Кантроль за аплатай праезду ажыццяўляецца кантралёрамі-кандуктарамі ў вагонах электрацягнікоў. На электрацягніках гарадскіх ліній дзейнічаюць дзве тарыфныя зоны — гарадская і прыгарадная. Чыгуначныя платформы ад Мінска да станцый Беларусь, Міханавічы і Гарадзішча аплачваюцца па гарадскім тарыфе, астатнія — па прыгарадным. Аплата праезду ажыццяўляецца квіткамі[17] і бескантактавымі праязнымі, сумешчанымі з наземным пасажырскім транспартам[18].

З 12 чэрвеня 2019 года аплата праезду ажыццяўляецца таксама і бескантактавымі банкаўскімі картамі, шляхам прыкладання іх да валідатара. Новаўвядзенне распаўсюджваецца на гарадскі тарыфны пояс[19].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Алена Саланенка. Такі зручны транспарт. Газета «Голас Радзімы» (10 лютага 2012).(недаступная спасылка)
  2. ↑ "19 марта в Управлении Белорусской железной дороги состоялось подписание контракта со швейцарской компанией Stadler (Штадлер) на закупку современных электропоездов для внутригородских перевозок пассажиров в Минске"(руск.).{{cite news}}: Папярэджанні CS1: url-status (спасылка)
  3. ↑ "Адкрываецца рэгулярны рух электрацягнікоў у рамках праекта «Гарадскія лініі»". Наша Ніва. 6 верасня 2011.
  4. ↑ "Фотафакт: Талончыкі на праезд у гарадской электрычцы аформленыя па-расійску". Наша Ніва. 18 верасня 2011.
  5. ↑ Аляксей Кандраценка, тэлеканал «Беларусь 1» (20 лютага 2016). "Беларуская чыгунка выходзіць на новы ўзровень развіцця". Белтэлерадыёкампанія. Праверана 18 лютага 2021.{{cite news}}: Папярэджанні CS1: лічбавыя назвы: authors list (спасылка)
  6. ↑ Маршрут следования поездов городских линий сообщением Минск — Смолевичи продлен до станции Красное Знамя — Белорусская железная дорога (руск.)
  7. ↑ "5 лет исполнилось маршруту Минск-Смолевичи поездов городских линий Белорусской железной дороги"(руск.). rw.by, Белорусская железная дорога. 6 лістапада 2020.
  8. ↑ С 7 ноября на участке Минск — Руденск начнут курсировать поезда городских линий(недаступная спасылка), stv.by, СТВ (24 октября 2013)
  9. ↑ К 2020 году БЖД пустит поезда городских линий в Фаниполь и Дзержинск, onliner.by (6 сентября 2020)
  10. ↑ БЖД планирует запустить поезда городских линий из Минска в Фаниполь и Дзержинск, belta.by, БелТА (7 ноября 2020)
  11. ↑ https://www.sb.by/articles/kapitalnyy-remont-trekh-ostanovochnykh-punktov-elektrichek-v-storonu-dzerzhinska-zavershitsya-k-oktya.html
  12. ↑ В январе—сентябре текущего года было перевезено 1,45 млн пассажиров. Архівавана з першакрыніцы 10 лістапада 2013. Праверана 7 лістапада 2013.
  13. ↑ На Белорусской железной дороге в 2018 году на 8,7 % возросли перевозки пассажиров поездами городских линий, rw.by, Белорусская железная дорога (4 января 2019)
  14. ↑ В Беларуси подорожает проезд в некоторых поездах(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 ліпеня 2019. Праверана 29 ліпеня 2019.
  15. ↑ Капитальный ремонт трех остановочных пунктов электричек в сторону Дзержинска завершится к октябрю, sb.by, «СБ. Беларусь сегодня» (1 сентября 2020)
  16. ↑ https://minsknews.by/k-rekonstruktsii-ostanovochnogo-punkta-kurasovshhina-pristupyat-do-kontsa-goda/(недаступная спасылка)
  17. ↑ Как пользоваться билетом на городские линии, sb.by, «СБ. Беларусь сегодня» (13 мая 2019)
  18. ↑ Стоимость проездных документов в поездах городских линий при оплате проезда с использованием смарт-карт (БСК Минсктранс), в том числе совмещенного с проездом на городском общественном транспорте г. Минска, pass.rw.by, онлайн-сервис по продаже билетов БЧ
  19. ↑ Новый способ оплаты проезда в поездах городских линий, rw.by, Белорусская железная дорога (12 июня 2019)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мінскія_гарадскія_лініі&oldid=4737844"