Перайсці да зместу

Радыеактыўныя ізатопы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Радыенукліды)

Радыенукліды, радыеактыўныя нукліды (менш дакладна — радыеактыўныя ізатопы, радыеізатопы) — нукліды, ядры якіх нестабільныя і перажывае радыеактыўны распад. Большасць вядомых нуклідаў радыеактыўныя (стабільнымі з’яўляюцца толькі каля 300 з больш як 3000 нуклідаў, вядомых навуцы). Радыеактыўныя ўсе нукліды, якія маюць зарадавы лік Z, роўны 43 (тэхнецый) ці 61 (праметый) ці большы 82 (свінец); адпаведныя элементы называюцца радыеактыўнымі элементамі. Радыенукліды (галоўным чынам бэта-няўстойлівыя) існуюць у любога элемента (гэта значыць для любога зарадавага ліку), прычым у любога элемента радыенуклідаў істотна больш, чым стабільных нуклідаў.

Трытыевая бірулька

Паколькі бэта-распад любога тыпу не змяняе масавы лік A нукліду, сярод нуклідаў з аднолькавым значэннем масавага ліку (ізабараў) існуе прынамсі адзін бэта-стабільны нуклід, які адпавядае мінімуму на залежнасці лішку масы атама ад зарада ядра Z пры дадзеным A (ізабарычным ланцужку); бэта-распады адбываюцца ў кірунку да гэтага мінімуму (β-распад — з павелічэннем Z, β+-распад і электронны захоп — з памяншэннем Z), спантаныя пераходы ў адваротным кірунку забаронены законам захавання энергіі. Для няцотных A такі мінімум адзін, тады як для цотных значэнняў A бэта-стабільных нуклідаў можа быць 2 і нават 3. Большасць лёгкіх бэта-стабільных нуклідаў стабільныя таксама і ў плане іншых відаў радыеактыўнага распаду[1] і, такім чынам, з’яўляюцца абсалютна стабільнымі (калі не прымаць да ўвагі дагэтуль нікім не выяўлены распад пратона, які прадказваецца шматлікімі сучаснымі тэорыямі-пашырэннямі Стандартнай Мадэлі).

Пачынаючы з А = 36 на цотных ізабарычных ланцужках з’яўляецца другі мінімум. Бэта-стабільныя ядры ў лакальных мінімумах ізабарычных ланцужкоў здольныя перажываць двайны бэта-распад у глабальны мінімум ланцужка, хоць перыяды паўраспаду па гэтым канале вельмі вялікія (1019 гадоў і больш) і ў большасці выпадкаў, калі такі працэс магчымы, ён эксперыментальна не назіраўся. Цяжкія бэта-стабільныя ядры могуць перажываць альфа-распад (пачынаючы з A ≈ 140), кластарны распад і спантаннае дзяленне.

Большасць радыенуклідаў атрымліваюцца штучным шляхам, аднак існуюць і прыродныя радыенукліды, да якіх адносяцца:

Зноскі

  1. Выключэнне — бэта-стабільныя нукліды з А = 5 (гелій-5, распадаецца на альфа-часціцу і нейтрон) і А = 8 (берылій-8, распадаецца на дзве альфа-часціцы).