Закаханасць

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міжасобасныя адносіны
Тыпы адносін
Падзеі
  • Асабістае жыццё
  • Пачуцці і эмоцыі
  • Блізкая сувязь
  • Цяга
  • Камперсія
  • Закаханасць
  • Каханне
  • Прыхільнасць
  • Рэўнасць
  • Платанічнае каханне
  • Рамантычнае каханне
  • Страсць
  • Учынкі
  • Калым (Пасаг)
  • Гіпергамія
  • Шлюбная здрада
  • Секс
  • Выкраданне нявесты
  • Гвалт у адносінах
  • Аб’юзіўныя адносіны
  • У сям’і
  • Над дарослымі
  • Над дзецьмі
  • Падлеткавы гвалт
  • Закаханасць — моцнае станоўча афарбаванае пачуццё (комплекс пачуццяў), накіраванае на іншага чалавека. На думку псіхолагаў, закаханасць суправаджаецца звужэннем свядомасці, следствам чаго можа быць скажоная ацэнка аб’екта закаханасці. Закаханы закрывае вочы на недахопы каханага чалавека і на супярэчнасці, якія ўзнікаюць у стасунках з ім, у той час як яго станоўчыя якасці і пазітыўны досвед узаемадзеяння набываюць асаблівую каштоўнасць. Нягледзячы на станоўчую афарбоўку самога пачуцця закаханасці, яно можа прыводзіць да моцных адмоўна афарбаваных перажыванняў, напрыклад, калі аб’ект закаханасці негатыўна рэагуе на дзеянні закаханага.

    Закаханасць з’яўляецца няўстойлівым станам свядомасці: яна існуе як фаза, якая працякае ў той ці іншы, заўсёды канечны перыяд часу. Яна можа сціхаць, заканчвацца і з’яўляцца зноў. Па заканчэнні закаханасць можа пераходзіць у іншае пачуццё, напрыклад, у каханне.

    У англамоўнай псіхалагічнай літаратуры часьцяком выкарыстоўваецца неалагізм  (руск.) лімерэнцыя (англ.: limerence), уведзены амерыканскім прафесарам — біхевіярыстам Дораці Тэнаў. Цікава, што гэтае слова з’яўляецца чыста апрыёрным  (руск.) вынаходствам аўтара, складзеным па меркаваннях мілагучнасці, і не падымаецца ні да якога іншага слова. У нямецкай жа літаратуры лічыцца за лепшае традыцыйны тэрмін Verliebtheit.

    Часам кажуць таксама аб закаханасці ў якой-небудзь прадмет ці занятак, калі маюць месца такія пачуцці ў адносінах да яго.

    Межы паняцці[правіць | правіць зыходнік]

    Адназначнае вызначэнне межаў паняцці «закаханасць» выклікае цяжкасці ў спецыялістаў. Закаханасць адрозніваецца ад палавой цягі  (руск.) тым, што не абмяжоўваецца чыста фізіялагічнай сферай, — закохваюцца ў чалавека ў цэлым, а не ў яго цела.

    Адрозненні закаханасці ад кахання пазначыць найбольш цяжка. Звычайна падкрэсліваецца меншая працягласць закаханасці ў параўнанні з каханнем і вялікая інтэнсіўнасць звязаных з ёй перажыванняў. Тым не менш, нават гэта не з’яўляецца пэўным крытэрыем.

    У рэлігіях[правіць | правіць зыходнік]

    У хрысціянстве[правіць | правіць зыходнік]

    Хрысціянскае разуменне закаханасці характарызуецца асаблівым акцэнтаванне ўвагі на адрозненнях закаханасці ад кахання. Так, на думку хрысціян, закаханасць належыць да жывёльнай прыроды чалавека, тады як каханне — да духоўнай прыроды[1].

    Зноскі