Мікалай Іванавіч Вавілаў

Мікалай Іванавіч Вавілаў
Мікалай Вавілаў у 1933 годзе
Дата нараджэння	13 (25) лістапада 1887 ці 1887
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	26 студзеня 1943(1943-01-26)[…] ці 1943
Месца смерці	Саратаў, Саратаўская вобласць, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Васкрасенскія могілкі Саратава[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР
Бацька	Ivan Vavilov[d]
Жонка	E. I. Barulina[d]
Род дзейнасці	батанік, біёлаг, падарожнік-даследчык, генетык, географ, навуковы работнік
Навуковая сфера	біялогія
Месца працы	УАСГНІЛ, Усесаюзнае геаграфічнае таварыства, Усесаюзны інстытут раслінаводства, Інстытут генетыкі АН СССР
Навуковая ступень	доктар біялагічных навук (1934)
Навуковае званне	прафесар акадэмік АН СССР акадэмік АН УССР акадэмік УАСГНІЛ
Альма-матар	Маскоўская сельскагаспадарчая акадэмія імя К. А. Ціміразева Q4304393?
Вядомы як	стваральнік вучэнняў пра сусветныя цэнтры паходжання культурных раслін і пра імунітэт раслін, закона гамалагічных радоў у спадчыннай зменлівасці арганізмаў, сеткі навуковых устаноў па біялогіі і сумежным навукам
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Нацыянальная акадэмія навук Украіны Цэнтральны выканаўчы камітэт СССР Усерасійскі цэнтральны выканаўчы камітэт
Прэміі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сістэматык жывой прыроды
Аўтар найменняў шэрага батанічных таксонаў. У батанічнай (бінарнай) наменклатуры гэтыя назвы дапаўняюцца скарачэннем «Vavilov». Спіс такіх таксонаў на сайце IPNI Персанальная старонка на сайце IPNI Старонка на Віківідах

Мікалай Іванавіч Вавілаў (13 (25) лістапада 1887, Масква, Расійская імперыя — 26 студзеня 1943, Саратаў, СССР) — расійскі і савецкі вучоны-генетык, батанік, селекцыянер, географ, акадэмік АН СССР, АН УССР, УАСГНДЛ. Прэзідэнт (1929—1935), віцэ-прэзідэнт (1935—1940) УАСГНДЛ, прэзідэнт Усесаюзнага геаграфічнага таварыства (1931—1940), заснавальнік (1920) і нязменны да моманту арышту дырэктар Усесаюзнага інстытута раслінаводства (1930—1940), дырэктар Інстытута генетыкі АН СССР (1930—1940), член экспедыцыйнай камісіі АН СССР, член калегіі Наркамзема СССР, член прэзідыума Усесаюзнай асацыяцыі ўсходазнаўства. У 1926—1935 гадах член Цэнтральнага выканаўчага камітэта СССР, у 1927—1929 гг. — член Усерасійскага Цэнтральнага Выканаўчага Камітэта. Старэйшы брат С. І. Вавілава.

Арганізатар і ўдзельнік батаніка-агранамічных экспедыцый, якія ахапілі большасць кантынентаў (акрамя Аўстраліі і Антарктыды), у ходзе якіх выявіў старажытныя крыніцы формаўтварэння культурных раслін. Стварыў вучэнне аб сусветных цэнтрах паходжання культурных раслін. Абгрунтаваў вучэнне аб імунітэце раслін, адкрыў закон гамалагічных шэрагаў у спадчыннай зменлівасці арганізмаў. Унёс істотны ўклад у распрацоўку вучэння аб біялагічным відзе. Пад кіраўніцтвам Вавілава была створана найбуйнейшая ў свеце калекцыя насення культурных раслін. Ён заклаў асновы сістэмы дзяржаўных выпрабаванняў сартоў палявых культур. Сфармуляваў прынцыпы дзейнасці галоўнага навуковага цэнтра краіны па аграрных навуках, стварыў сетку навуковых устаноў у гэтай галіне.

Загінуў у гады сталінскіх рэпрэсій. На падставе сфабрыкаваных абвінавачванняў быў арыштаваны ў 1940 годзе, у 1941 годзе — асуджаны і прысуджаны да расстрэлу, які пасля быў заменены 20-гадовым тэрмінам зняволення. У 1943 годзе памёр у турме. У 1955 годзе пасмяротна рэабілітаваны.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Іванавіч Вавілаў