Перайсці да зместу

Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне
араб. الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين- القيادة العامة‎‎
Выява лагатыпа
З'яўляецца часткай ААП (да 1974 года)
Ідэалогія Палесцінскі нацыяналізм, Антысіянізм, Арабскі нацыяналізм[1]
Лідары Ахмед Джыбрыль
Штаб-кватэра Дамаск, Сірыя
Сфарміравана 1968
Адлучылася ад Народны фронт вызвалення Палесціны
Саюзнікі  Сірыя
 Іран
Праціўнікі  Ізраіль
Удзел у канфліктах Чорны верасень у Іарданіі, Ізраільска-палесцінскі канфлікт, Другая ліванская вайна[2], Грамадзянская вайна ў Сірыі
Сайт PFLP-GC

Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне або Асноўнае камандаванне (араб. الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين- القيادة العامة‎‎), скарочана НФВП-ГК — невялікая палесцінская нацыяналістычная ваенізаваная арганізацыя, прызнаная тэрарыстычнай ў шэрагу краін. Была заснавана ў кастрычніку 1968 года былым капітанам сірыйскай арміі Ахмедам Джыбрылем з-за рознагалоссяў з «марксістамі» ў кіраўніцтве НФВП. Джыбрыль з’яўляецца генеральным сакратаром НФВП-ГК і ў цяперашні час.

У арганізацыі налічваецца некалькі сотняў баевікоў. Яна мае штаб-кватэру ў Дамаску, ячэйкі — у Ліване і Еўропе; карыстаецца падтрымкай Сірыі і Ірана. У арганізацыі маецца ўласнае баявое крыло пад назвай «брыгады Джыхаду Джыбрыля»[3].

НФВП-ГК прызнана тэрарыстычнай арганізацыяй у Канадзе, Еўрапейскім саюзе і ЗША.

Пры стварэнні арганізацыі Джыбрыль абвясціў, што неабходна больш актыўна займацца ўзброенай барацьбой і менш увагі надаваць палітыцы. НФВП-ГК знаходзілася ў апазіцыі Народнаму фронту вызвалення Палестыны Наіфа Хаватмэ і ФАТХ Ясіра Арафата, хоць да 1974года з’яўлялася членам ААП. Джыбрыль называе сваю арганізацыю «піянерамі» ў правядзенні тэрактаў-самагубстваў супраць Ізраіля, першым з якіх ён лічыць напад на Кір’ят-Шмона ў 1974 годзе[4]. Гэтыя акцыі адрозніваліся ад тэрактаў-самагубстваў 90-х і 2000-х гадоў з выкарыстаннем паясоў шахідаў, бо баевікі былі ўзброены агнястрэльнай і халоднай зброяй і забівалі ізраільцян да таго часу, пакуль іх саміх не знішчалі. Пры гэтым баявік ведаў, што ў яго няма шляху адступлення.

НФВП-ГК вельмі адмоўна паставілася да ізраільска-палесцінскіх пагадненняў у Осла.

Тэрарысты выкарыстоўвалі разнастайныя тэхнічныя сродкі: паветраныя шары, мотадэльтапланы і т. п.

Сярод найбольш гучных тэрактаў НФВП-ГК — выбух швейцарскага самалёта ў 1970 годзе, падчас якога загінуў 41 чалавек, бойня ў школьным аўтобусе з Авівім (12 забітых, у тым ліку 9 дзяцей), забойства 19 ізраільскіх грамадзян у Кір’ят-Шмона ў 1974 годзе.

У маі 1985 года баевікі НФВП-ГК захапілі трох ізраільскіх салдат у Ліване, высунуўшы патрабаванні іх абмену на палесцінскіх зняволеных, прадставіўшы спіс больш чым у тысячу чалавек. Патрабаванні былі выкананы: у ліку вызваленых палесцінскіх зняволеных былі такія вядомыя людзі як Джыбрыль Раджуб (у наступным ён стаў кіраўніком службы бяспекі ПНА) і духоўны лідар руху ХАМАС шэйх Ахмед Ясін[4]. У 1987 годзе двое дыверсантаў НФВП-ГК праніклі на тэрыторыю Ізраіля (блізу Кір’ят-Шмона) на дэльтаплане і забілі шасцярых ізраільскіх салдат[5].

З канца 80-х гадоў групоўка не здзяйсняла буйных узброеных акцый супраць Ізраіля і ў значнай ступені была неактыўнай.

У цяперашні час арганізацыя ўдзельнічае ў грамадзянскай вайне ў Сірыі на баку ўрада Башара Асада[6][7]. 26 жніўня 2013 года групоўка заявіла аб гатоўнасці нанесці «зваротны ўдар» ў выпадку знешняй агрэсіі супраць Сірыі[8].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ White, Jonathan R. (December 17, 2010). Terrorism and homeland security. Cengage Learning. p. 300.
  2. ↑ "PFLP claims losses in IDF strike on Lebanon base". The Jerusalem Post. Associated Press. 6 August 2006. Архівавана з арыгінала 2012-02-02. Праверана 25 November 2011. Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2012. Праверана 8 жніўня 2019.
  3. ↑ «PFLP-GC divided on Syria stance» Архівавана 13 красавіка 2013.. Ma’an News Agency, 9 August 2012. Retrieved 26 February 2013.
  4. ↑ а б Елена Супонина.. Камикадзе на дельтапланах. «Время новостей» № 46 (21 марта 2005). — Интервью с Ахмадом Джибрилем. Архівавана з першакрыніцы 24 сакавіка 2012. Праверана 18 лістапада 2009.
  5. ↑ Ahmad Jibril
  6. ↑ Syria rebels 'clash with army, Palestinian fighters' — AFP, 31/10/2012
  7. ↑ Сирийские войска ведут бои с мятежниками к северу и востоку от Дамаска, на окраине столицы гремят взрывы — ИТАР-ТАСС, 30/10/2012
  8. ↑ Палестинская группировка пригрозила ответным ударом в случае нападения на Сирию
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Народны_фронт_вызвалення_Палесціны_—_Галоўнае_камандаванне&oldid=4742206"