NSU Spider

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

NSU Spider — легкавы аўтамабіль, які выпускаўся NSU Motorenwerke з 1964 па 1967 год. Першы аўтамабіль з ротарна-поршневым рухавіком[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Цягам 50-х гадоў кампанія NSU займалася распрацоўкай ротарна-поршневага рухавіка. Агрэгат увесь час дапрацоўваўся, удасканальваўся тэхнічна і нарэшце быў усталяваны на NSU Prinz. Улетку 1959 гады прататып з новым рухавіком выправіўся на выпрабаванні. Пазней рухавік усталявалі на купэ NSU Sport Prinz.

Кабрыялет створаны на базе Sport Prinz і стаў першай серыйнай машынай з ротарна-поршневым рухавіком. Аўтамабіль быў прадстаўлены на аўтасалоне ў Франкфурце ў верасні 1963 года. Выпускаўся з верасня 1964 па ліпень 1967 года, аднак яшчэ год пасля фактычнага заканчэння вытворчасці, да 31 ліпеня 1968 года, мадэль заставалася ў завадскім прайс-лісце. Было выраблена 2375 аўтамабіляў[1].

Статыстыка вытворчасці, адз.[2]
1964 1965 1966 1967
152 923 581 719

Канструкцыя[правіць | правіць зыходнік]

Выгляд ззаду.
Інтэр’ер.
Рухавік.

NSU Spider выпускаўся выключна з двухдзверным кузавам кабрыялет, створаным на базе NSU Sport Prinz. Акрамя складнога даху, знешне аўтамабіль адрозніваўся ад купэ наяўнасцю радыятарнай рашоткі спераду. Кузаў фарбавалі ў адзін з двух колераў: чырвоны або белы.

Рухавік размешчаны ззаду над задняй воссю. Для таго, каб збалансаваць размеркаванне вагі, радыятар і бензабак усталяваны ў пярэдняй частцы кузава. Акумулятар размешчаны пад сядзеннем.

Рухавік быў лёгкім і кампактным. Разам з каробкай перадач, генератарам і стартарам, агульная вага сілавога агрэгата складала ўсяго 125 кілаграмаў. Дзякуючы малым памерам матора машына мае багажнікі і спераду, і ззаду.

Каробка перадач усталявана перад задняй воссю. Рычаг пераключэння перадач знаходзіцца ў сярэдзіне салона на падлозе. Счапленне — сухое, аднадыскавае. Прывад — на заднія колы.

Тэхнічныя характарыстыкі[3]
Агульныя
Кузаў апорны, сталёвы, двухдзверны кабрыялет
Маса без нагрузкі, кг 700
Макс. дазволеная маса, кг 950
Габарыты: даўжыня × шырыня × вышыня, мм 3580 × 1520 × 1260
Колавая база, мм 2018
Каляіна: спераду / ззаду, мм 1246 / 1227
Радыус павароту: налева / направа, м 9,4 / 9,1
Змяшчальнасць паліўнага бака, л 35
Разгон да 100 км/г, с 16
Макс. хуткасць, км/г 152
Расход паліва, л/100 км 10
Рухавік
Тып бензінавы, ротарна-поршневы
Аб’ём, см³ 500
Магутнасць, к.с. пры аб/хв 50 к.с. пры 6000 аб/хв
Макс. круцільны момант 7,2 кгс·м пры 2500 аб/хв
Ступень сціску 1:8,6
Карбюратар Solex  (англ.) 18/32 HHD
Батарэя 12 V 55 А·г
Трансмісія
Каробка перадач чатырохступеньчатая, механічная
Перадатачныя лікі I — 3,08, II — 1,77, III — 1,17, IV — 0,85
Галоўная перадача 4,43
Шасі
Пярэдняя падвеска незалежная, на папярочных рычагах са спружынамі і стабілізатарам папярочнай устойлівасці
Задняя падвеска незалежная, на падоўжных рычагах са спружынамі
Рулявое кіраванне рэечнае
Тармазы гідраўлічныя
спераду: дыскавыя, ⌀ 227 мм
ззаду: барабанныя, ⌀ 180 мм
Дыскі 3,50x12
Шыны 5,00R12

У спорце[правіць | правіць зыходнік]

У 1966 годзе Карл-Хайнц Пановіц стаў чэмпіёнам Германіі па ралі. У сезонах 1967 і 1968 гадоў Зігфрыд Шпіс станавіўся чэмпіёнам Германіі па ўз’ездзе на пагорак.

Зноскі

  1. а б W. Oswald 1979, с. 348.
  2. W. Oswald 1979, с. 461, 464.
  3. W. Oswald 1979, с. 351.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Werner Oswald. Deutsche Autos 1945-1975. Alle deutschen Personenwagen der letzten 30 Jahre. — 4. Auflage. — Stuttgart: Motorbuch Verlag, 1979. — 464 с. — ISBN 3-87943-391-7. (ням.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]