Вялікі Крамлёўскі палац

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Палац
Вялікі Крамлёўскі палац
руск.: Большой Кремлёвский дворец
Галоўны фасад Вялікага Крамлёўскага палаца
Галоўны фасад Вялікага Крамлёўскага палаца
55°45′00,58″ пн. ш. 37°36′56,34″ у. д.HGЯO
Краіна  Расія
Горад Масква
Архітэктурны стыль Маскоўскі гістарызм
Архітэктар К. А. Тон
Заснавальнік Мікалай I
Дата заснавання 18381849
Статус Герб Расіі Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7710353025№ 7710353025
Сайт kreml.ru/en/main/kremlin…
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вялікі Крамлёўскі палац, адзін з палацаў Маскоўскага Крамля. Пабудаваны ў 18381849 гадах па загаду імператара Мікалая I групай рускіх архітэктараў пад кіраўніцтвам К. А. Тона (М. І. Чычагоў  (руск.), Ф. Ф. Рыхтэр  (руск.), П. А. Герасімаў  (руск.), В. А. Бакараў  (руск.), М. А. Шохін  (руск.)[1]).

Андрэеўская парадная зала на акварэлі К. А. Ухтомскага, 1849

Даўжыня палаца складае 125 метраў, вышыня — 47 метраў; агульная плошча складае каля 25 000 м². Ансамбль палаца ўключае ў сябе Церамны палац  (руск.), дзевяць цэркваў (з 14, 16, 17 стагоддзяў), вестыбюль і каля 700 пакояў. Будынак палаца ўтварае прастакутнік з унутраным дваром. Пяць залаў палаца (Георгіеўская, Уладзімірская, Аляксандраўская, Андрэеўская  (руск.) і Екацярынінская), названыя па імені ордэнаў  (руск.) Расійскай імперыі, у цяперашні час выкарыстоўваюцца для дзяржаўных і дыпламатычных прыёмаў і афіцыйных цырымоній, а сам палац з’яўляецца параднай рэзідэнцыяй Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі.

Гісторыя будаўніцтва і перабудоў палаца[правіць | правіць зыходнік]

Палац маскоўскіх цароў (кан. XV—XVII стст.)[правіць | правіць зыходнік]

Першыя каменныя будынкі Вялікага Крамлёўскага палаца былі пабудаваны італьянскім дойлідам Алевізам Фразінам  (руск.) 1499—1508 гадах.

Да канца XVII стагоддзя Вялікі Крамлёўскі палац быў шырокім палацавым комплексам, у які ўваходзілі:

Імператарская рэзідэнцыя 1712—1838 гг.[правіць | правіць зыходнік]

Пасля пераносу сталіцы з Масквы ў Санкт-Пецярбург (1712) крамлёўскія палацы страцілі сваё значэнне, частка памяшканняў стала выкарыстоўвацца маскоўскімі аддзяленнямі ўрадавых дэпартаментаў  (руск.), іншая частка паступова прыходзіць у заняпад і пакутавала ад пажараў (1715, 1722 і асабліва 1737  (руск.) гадоў).

Невялікае ажыўленне наступіла ў 1730-я гг., Пры царыцы Ганне Іаанаўне, калі імператарскі двор значную частку часу знаходзіўся ў Маскве.

Аднак працэс разбурэння будынкаў Вялікага Крамлёўскага палаца быў звязаны не столькі з тэхнічным станам будынкаў, колькі з іх маральным старэннем — планіроўка палаца была разлічана на сярэднявечны побыт маскоўскіх князёў і не магла задавальняць змяніліся патрэбам новага часу.

Яшчэ пры Ганне Іаанаўне непадалёк ад Арсенала  (руск.) былі ўзведзены новыя імператарскія апартаменты «Зімовы Аненгоф» — драўляны палац у стылі барока (архітэктар Ф.-Б. Растрэлі).

Пры Лізавеце Пятроўне двор вярнуўся ў Пецярбург, аднак было вырашана пабудаваць у Крамлі новую імператарскую рэзідэнцыю — «Новы» або «Зімовы палац» (у якасці летняга выкарыстоўваўся палац Ганны Іаанаўны «Аненгоф  (руск.)» у Нямецкай слабадзе). У 1749 былі знесены Сярэдняя Залатая і Набярэжная палаты, а на іх падклетах быў пабудаваны новы палац у стылі барока (скончаны ў 1752, архітэктар Ф.-Б. Растрэлі). Аблічча новага палаца ў спрошчаным выглядзе аддалена нагадвала Вялікі Пецяргофскі палац  (руск.) — ніжні ярус ўяўляў сабой масіўны падклет, рытмічна прарэзаны глыбокімі аркамі, верхні паверх ўяўляў сабой вытанчаны будынак з цэнтральным рызалітам, у якім змяшчалася аўдыенц-зала, па баках ад якой размяшчаліся жылыя пакоі імператрыцы і пакоі прыбліжаных.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Либсон В. Я., Домшлак М. И., Аренкова Ю. И. и др. Кремль. Китай-город. Центральные площади // Памятники архитектуры Москвы  (руск.). — М.: Искусство, 1983. — С. 339. — 504 с. — 25 000 экз.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]