Перайсці да зместу

Гісторыя пра Варлаама і Іасафа

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гісторыя пра Варлаама і Іасафа
Выданне
Жанр аповесць
Мова арыгінала старабеларуская мова
Пераклад на беларускую 1637
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Гісторыя пра Варлаама і Іасафа» — помнік перакладной старабеларускай літаратуры XVII ст.

Арыгінал «Аповесці пра Варлаама і Іасафа» створаны ў Індыі на аснове народных паданняў пра Буду, праз персідскае і арабскае пасрэдніцтва стаў вядомы грэкам, а праз іх у XI ст. усходнім славянам. Аповесць апісвае жыццё індыйскага царэвіча Іасафа, які пад уплывам хрысціянскага прапаведніка Варлаама прыняў новую веру, стаў фанатычным яе прыхільнікам, далучыў да хрысціянства свайго бацьку і народ, пакінуў свецкае жыццё, стаў пустэльнікам.

Царкоўнаславянскі пераклад створаны на ўсходнеславянскіх землях не пазней за XII ст., бо ўжо Кірыла Тураўскі карыстаўся аповесцю для сваёй прытчы «О человеце белоризце» ў славянскім перакладзе, а не ў грэчаскім арыгінале.

Старабеларускі пераклад надрукаваны ў 1637 годзе ў Куцеінскай друкарні, стаў непасрэднай крыніцай рускага перакладу, апублікаванага ў 1681 годзе ў Маскве.

Прытчы з аповесці трапілі ў вусную народную творчасць. У XVIII ст. на Беларусі з’явіліся фальклорныя перапрацоўкі твора («Алісахвій-царэвіч» і іншыя).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]