Ніна Георгіеўна Іванова

Ніна Георгіеўна Іванова
Дата нараджэння	6 студзеня 1934(1934-01-06)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР
Дата смерці	1 снежня 2020(2020-12-01) (86 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Грамадзянства	СССР  Расія
Месца працы	Кінастудыя імя М. Горкага
Прафесія	кінаактрыса, актрыса
IMDb	ID 0412132
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ніна Георгіеўна Іванова (руск.: Ни́на Гео́ргиевна Ивано́ва; 6 студзеня 1934, Масква, РСФСР — 1 снежня 2020, там жа, Расія) — савецкая кінаактрыса і рэжысёр.

Вядомасць атрымала дзякуючы ролі настаўніцы ў мастацкім фільме 1956 года «Вясна на Зарэчнай вуліцы».

Біяграфія

Ніна Іванова нарадзілася 6 студзеня 1934 года ў Маскве ў шматдзетнай сям’і. Упершыню патрапіла ў кінематограф у 10-гадовым узросце, згуляўшы ролю ў фільме «Жыла-была дзяўчынка» рэжысёра Віктара Эйсымонта. Аднак працягу не было: Ніна не здымалася, скончыла школу, паступіла ў медыцынскі інстытут. Вяртанне ў кіно адбылося выпадкова: ёй прапанавала ролю ў дыпломным фільме сяброўка — студэнтка УДІК. Праца патрапіла на вочы рэжысёру Марлену Хуцыеву, які запрасіў яе на галоўную ролю ў фільм «Вясна на Зарэчнай вуліцы». Поспех фільма прынёс пачынаючай актрысе славу, а знаёмства на здымках з аператарам Радамірам Васілеўскім перарасло ў сур’ёзныя адносіны. Адразу пасля заканчэння здымак фільма аператар і актрыса ажаніліся. Пасля вяселля Іванова з Васілеўскім пераехалі ў Адэсу, але праз некалькі гадоў яны развяліся.

Некалькі новых фільмаў прынеслі расчараванне: актрыса не мела профільнай адукацыі, і ролі даваліся ёй нялёгка, а вынік атрымліваўся не зусім здавальняючым. Скончыўшы працу над фільмам «Шэрая хвароба», Іванова адмовілася ад далейшай акцёрскай кар’еры, развялася з мужам і вярнулася ў Маскву. Канчаткова з кінематографам яна не парвала: яе новым месцам працы стала Кінастудыя імя М. Горкага, дзе яна атрымала пасаду памагатага рэжысёра, а з 1973 гады ўжо працавала ў якасці другога рэжысёра. На кінастудыі Ніна Іванова заставалася да канца 1980-х гадоў, пасля чаго пайшла на пенсію.

Уладальнік Бронзавага медаля Міжнароднага кінафестывалю, які праводзіцца ў Маскве ў рамках Сусветнага фестывалю моладзі і студэнтаў (1957).

З-за цяжкага эканамічнага жыцця ў краіне зноў вярнулася ў кінематограф: з 1992 па 1997 год ёю былі прыдуманы і зняты некалькі выпускаў кіначасопіса «Ералаш». Таксама яна працавала медсястрой у маскоўскай бальніцы.