Сінтаксіс (логіка)

У логіцы сінтаксіс — раздзел фармальнай логікі, які вывучае правільнасць пабудовы выразаў, безадносна да таго, ці ёсць у гэтых выразаў лагічныя значэнні і калі ёсць, то якія. Гэта ўсё, што мае дачыненне да фармальных моў або фармальных сістэм, незалежна ад іх інтэрпрэтацыі або значэння. Сінтаксіс звязаны з правіламі, якія выкарыстоўваюцца для пабудовы або трансфармацыі сімвалаў і слоў мовы, у адрозненне ад семантыкі мовы, якая звязана з яе значэннем.

Сімвалы, формулы, сістэмы, тэарэмы, доказы і інтэрпрэтацыі, выражаныя ў фармальных мовах, з’яўляюцца сінтаксічнымі сутнасцямі, чые ўласцівасці можна вывучаць без уліку любога значэння, якое ім можа быць нададзена, і, па сутнасці, ім не трэба надаваць ніякага.

Сінтаксіс звычайна асацыюецца з правіламі (ці граматыкай), якія рэгулююць кампазіцыю тэкстаў на фармальнай мове, якія складаюць правільна сфарміраваныя формулы фармальнай сістэмы.

У інфарматыцы тэрмін «сінтаксіс» адносіцца да правілаў, якія рэгулююць кампазіцыю правільна сфарміраваных выразаў у мове праграмавання. Як і ў матэматычнай логіцы, яна не залежыць ад семантыкі і інтэрпрэтацыі.

Гл. таксама

• Сінтаксіс (лінгвістыка)
• Матэматычная логіка