Франсіска Марцінес Дутор
| Франсіска Марцінес Дутор | |
|---|---|
| Нараджэнне | |
| Смерць | 26 чэрвеня 1937 |
| Партыя | |
| Дзейнасць | палітык |
| Бітвы | |
Франсіска Марцінес Дутор (ісп.: Francisco Martínez Dutor; ? — 26 чэрвеня 1937) — іспанскі палітычны, прафсаюзны і вайсковы дзеяч.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў Хаэне. Удзельнічаў у Рыфскай вайне[1].
У далейшым працаваў у правінцыйным савеце Аўеда[1]. Уступіў у УСП і ІСРП. У 1934 годзе прымаў удзел у Астурыйскай забостоўцы, падчас якой быў ваентэхнікам рэвалюцыйнага рабочага савета[2][3][4]. З-за правалу выступленняў уцёк у Францыю і нядоўга жыў у СССР. Пасля перамогі Народнага фронту на ўсеагульных выбарах 1936 года вярнуўся на радзіму.
У маі 1936 года абраны дэлегатам сходу, які абіраў новага прэзідэнта рэспублікі[5].
У ліпені, пасля пачатку грамадзянскай вайны ў Іспаніі, стаў адным з кіраўнікоў Калоны астурыйскіх шахцёраў[6]. Адзначыўся пры падаўленні паўстання гарнізона Аўеда[7]. Потым служыў палітычным камісарам[8] III Астурыйскага армейскага корпуса[9].
Сканаў у чэрвені 1937 года.
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ а б Pedro Pascual (1986). Partidos políticos y constitucionales en España, Fragua, pág. 303
- ↑ José Manuel Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro, pág. 106
- ↑ Francisco Aguado Sánchez (1972). La revolución de octubre de 1934, Editorial San Martín, pág. 125
- ↑ Bernardo Díaz Nosty (1972). La Comuna asturiana: revolución de octubre de 1934, Ed. Zero, pág. 151
- ↑ Alfredo Muñiz García (2009). Días de horca y cuchillo: Diario 16 de febrero - 15 de julio de 1936, Espuela de Plata, pág. 218
- ↑ Octavio Ruiz Manjón-Cabeza (1990). La Segunda República y la guerra. Tomo 17. Madrid: Ediciones Rialp, pág. 312
- ↑ Eladi Romero García (2001). Itinerarios de la guerra civil española: guía del viajero curioso, Laertes, pág. 254
- ↑ Santiago Álvarez (1989). Los comisarios políticos en el Ejército Popular de la República, Ediciós do Castro, pág. 386
- ↑ Carlos Engel (1999). Historia de Las Brigadas Mixtas Del Ejército Popular de la República, Almena Ediciones, pág. 197