Сін’ітыра Таманага

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сін’ітыра Таманага
яп.: 朝永振一郎
Дата нараджэння 31 сакавіка 1906(1906-03-31)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 8 ліпеня 1979(1979-07-08)[1][2][…] (73 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Tomonaga Sanjūrō[d]
Род дзейнасці фізік-тэарэтык, прафесар, фізік, даследчык
Навуковая сфера фізіка
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сін’іты́ра Тамана́га (яп.: 朝永 振一郎; 31 сакавіка 1906, Кіёта, Японія — 8 ліпеня 1979) — японскі фізік-тэарэтык, адзін са стваральнікаў квантавай электрадынамікі. Член Японскай АН[ru] (1951). Замежны член АН СССР (1971). Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1965) «за фундаментальныя працы па квантавай электрадынаміцы, якія мелі глыбокія наступствы для фізікі элементарных часціц» сумесна з Дж. Швінгерам і Р. Фейнманам.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Кіёцкі ўніверсітэт (1929). З 1932 года ў Інстытуце фізічных і хімічных даследаванняў, у 1941—1969 прафесар Такійскага ўніверсітэта (у 1956—1962 гадах яго прэзідэнт). Адначасова ў 1963—1969 гадах дырэктар Інстытута аптычных даследаванняў і прэзідэнт Навуковага савета Японіі.

Навуковы ўклад[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя працы па квантавай тэорыі поля, квантавай электрадынаміцы, ядзернай фізіцы, фізіцы элементарных часціц і касмічных прамянёў.

Прадказаў мезаатамы (1940), прапанаваў каварыянтную фармулёўку квантавай тэорыі поля (1942). Распрацаваў т. зв. звышмнагачасавы фармалізм (1946), што прывяло да ўзнікнення квантавай электрадынамікі.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]